Przykra wiadomość dotarła do nas późnym wieczorem – odszedł znakomity, polski artysta
Felicjan Andrzejczak, uznawany za jednego z najbardziej wyjątkowych wokalistów Budki Suflera, zmarł 18 września 2024 roku, mając 76 lat. Choć jego odejście poruszyło zarówno fanów, jak i środowisko muzyczne, na długo pozostanie w pamięci jako artysta, którego twórczość przeszła do kanonu polskiej muzyki. Felicjan zyskał popularność głównie dzięki słynnemu hitowi „Jolka, Jolka”, który na stałe wpisał się w historię polskiej sceny muzycznej i do dziś rozbrzmiewa w sercach fanów.
Andrzejczak nie ograniczał się jednak tylko do jednego utworu. Na jego koncie znalazły się również inne znane piosenki, jak choćby „Noc komety” i „Czas ołowiu”. To właśnie te utwory pozwoliły mu umocnić swoją pozycję w polskiej muzyce rozrywkowej i zyskać uznanie kolejnych pokoleń słuchaczy. Jego głos, wyjątkowo ciepły i pełen emocji, miał ogromny wpływ na tworzenie atmosfery tych piosenek, które są dziś uważane za ponadczasowe.
Ostatni koncert Felicjana Andrzejczaka – wyjątkowy moment w Rzepinie
Ostatni publiczny występ Andrzejczaka odbył się 11 września 2024 roku w Rzepinie. Ten koncert miał dla artysty szczególne znaczenie, ponieważ w tym mieście spędził część swojego życia, uczęszczając tam do szkoły. Jak wspomina jego menedżer, Karol Szabucki, Felicjan miał ogromny sentyment do tego miejsca, co uczyniło ten występ bardzo emocjonalnym.
Wbrew chorobie, z którą się zmagał, Andrzejczak nie poddawał się i do końca swojej kariery intensywnie koncertował. Nawet gdy zmagał się z nowotworem, znajdował w sobie siłę, by wyjść na scenę i dostarczyć widzom niezapomnianych wrażeń. Ostatnio można było go podziwiać na festiwalu w Sopocie, gdzie mimo pogarszającego się stanu zdrowia zaprezentował „Jolkę” z pełnym zaangażowaniem i pasją. Menedżer podkreślił, że ten występ dał mu dodatkową siłę w walce z chorobą, był dla niego duchowym zastrzykiem energii.
Wspomnienia Krzysztofa Cugowskiego – wieloletniego przyjaciela i kolegi z zespołu
Krzysztof Cugowski, wieloletni lider Budki Suflera, z którym Felicjan współpracował, wspominał ostatnie chwile, kiedy mieli okazję wspólnie wystąpić. 15 sierpnia 2024 roku w Karwi, podczas koncertu, Andrzejczak pojawił się jako gość. Cugowski zauważył, że jego przyjaciel nie był w najlepszej formie – choć nadal śpiewał, dało się zauważyć, że zdrowie mu szwankuje. Była to dla Cugowskiego bolesna obserwacja, ale mimo to Felicjan prezentował ogromną siłę ducha, która zawsze była jego znakiem rozpoznawczym na scenie.
Krzysztof Cugowski wspomina, że choć wiedział o chorobie Andrzejczaka, nie spodziewał się, że jego odejście nastąpi tak szybko. Felicjan, mimo walki z nowotworem, nie zmarł jednak na tę chorobę – wszystko wskazuje na to, że doznał udaru, z którego już się nie wybudził. Ta niespodziewana tragedia pogrążyła środowisko muzyczne w żałobie, a Cugowski, który pozostawał z Andrzejczakiem w stałym kontakcie, był szczególnie wstrząśnięty tą stratą.
Cugowski podkreślał, że oprócz talentu muzycznego, Felicjan był niezwykle ciepłym, spokojnym i życzliwym człowiekiem. Mimo że jego choroba była zaawansowana, nikt z jego najbliższego otoczenia nie spodziewał się, że tak szybko odejdzie. Wokalista miał być jeszcze gościem Cugowskiego na koncercie zaplanowanym na 4 listopada 2024 roku w Lublinie, który miał upamiętnić wydanie nowej płyty i książki. Niestety, już go tam zabraknie.
Dziedzictwo Felicjana Andrzejczaka
Felicjan Andrzejczak pozostawił po sobie nie tylko ogromny dorobek artystyczny, ale także rzeszę oddanych fanów, dla których jego muzyka stanowiła nieodłączny element życia. Jego charakterystyczny, pełen głębi głos i melancholijne brzmienie utworów, takich jak „Jolka, Jolka”, przyciągały do niego kolejne pokolenia słuchaczy. Pomimo upływu lat, jego utwory wciąż pozostają aktualne i chętnie słuchane przez młodsze pokolenia.
Jego kariera, choć pełna sukcesów, była również pełna wyzwań. Zmagał się z chorobą, która jednak nigdy nie osłabiła jego pasji do muzyki i chęci dzielenia się nią z fanami. Dzięki tej wytrwałości, Felicjan Andrzejczak zyskał szacunek nie tylko jako artysta, ale także jako człowiek, który pomimo trudności, zawsze pozostał oddany swojej twórczości.
Jego śmierć to wielka strata dla polskiej muzyki, ale jego utwory pozostaną z nami na zawsze, przypominając o niezwykłym talencie, jaki wniósł na polską scenę muzyczną.
Komentarze